Duursport is een verslaving
Toen ik in september vorig jaar het idee met een aantal mensen deelde dat ik op mijn 55e mijn 5e marathon zou willen gaan lopen, die van Murcia, bespeurde ik twijfel bij velen van mijn toehoorders π€. 'Doar hej um ok weer, hee hef altied wat aans', verscheen in het fictieve wolkje boven hun hoofd π€¨. Maar goed, Diepie is 'nun eigenwiesen' en trekt zich van de hele wereld niks aan π, dus....marathonschemaatje geroggeld, schoentjes aangeschaft, geherinvesteerd in kleding en 'vamos', aan de slag. Als senior gaat zo'n rigoureuze fysieke omslag (van de 25 jaar daarvoor op de racefiets met ruim een half miljoen fietskilometers op de teller naar de lichtvoetige Vaporflyers) gepaard met PHPD (pijntje hier pijntje daar). Man man man, wat een spierpijn in het begin π.
Maar goed, de aanhouder wint πͺ en dus ging de voorbereiding stukje bij beetje beter en uiteindelijk zelfs goed. Ik had 'dr skik an'. De tijd en trainingen vlogen voorbij, mede dankzij gezamenlijke trainingen met mijn hardloopmaatjes en leeftijdgenoten Juan, onze plaatselijke matador die zijn eerste marathon zou lopen en Stefan, ultraloper die zelfs wedstrijden van 100 mijlen niet schuwt π±.
Afgelopen zondag, 5 februari, was het zover. De Murcia Marathon vierde haar 10e verjaardag π₯³. Super goed georganiseerd en met ruim 5.000 deelnemers niet al te massaal. Juan en ik hadden besloten om, om half 10 onder de altijd schijnende Zuid-Spaanse zon, conservatief van start te gaan. Een tijd onder de 3 en een half uur was ons doel. Voor vriend Stefan was het slechts een training, dus hij voorzag ons van een hapje π en een drankje π₯ onderweg. Als je, zoals wij, de ruim 42 kilometer loopt met een kilometertijd tussen de 4 minuten en 40 seconden en 4 minuten en 55 seconden dan mag gesteld worden dat het verval nihil is. En dat was bij ons het geval. Met een voor ons fantastische eindtijd van 3 uur en 22 minuten kwamen we met z'n 3-en gezamenlijk, supertrots en dik tevreden over de finish ππππ.
En als iets boven verwachting goed gaat, dan smaakt dat naar meer π. Dus besloot ik mij dezelfde middag, inmiddels superstrak van de spierpijn ππ, nog in te schrijven voor mijn eerste ultra-trailrun, 91 kilometer van Murcia naar Caravaca de la Cruz. Ik weet wat de meesten nu denken π€, iets in de trant van 'doar hej um......ππ, maar geloof mij, duursport is een verslaving π€©.
Reacties
Een reactie posten